Idealnym wprowadzeniem do wystawy byłoby prawdopodobnie haiku na temat bezsennej nocy spędzonej na pokładzie samolotu lub dźwięku eksplodującego baku z paliwem. Idealnym wcale nie znaczy precyzyjnie opisującym katalogiem obiektów, z którymi za chwilę przyjdzie nam się skonfrontować. Myśl, która będzie powracać i towarzyszyć zwiedzaniu zapisana jest w krótkiej poetyckiej sentencji. Podobne zadanie pełni dźwięk filmu pokazywanego w jednym z pomieszczeń, śpiew i uruchomiony silnik samochodowy wyrwany ze swojej „naturalnej“ skorupy, karoserii. Obiekty, które widzimy w głownej sali galerii sprawiają wrażenie powstałych w wyniku eksplozji. Rozerwanych na części a następnie złożonych w zupełnie nowej, częściowo zaplanowanej, częściowo przypadkowej konfiguracji. Ślady użytkowania, które wyraźnie charakteryzują pracę zgromadzone w jednym z pomieszczeń mówią bardzo niewiele o ich przeszłości, zadanie jakie powinien wykonać odbiorca jest tożsame z tym, które wykonują śledczy odczytujący zawartości czarnych skrzynek samolotów.

Jest to swoiste odczytywanie teraźniejszości poprzez „odkopywanie” przeszłości, o którym mówił Nicolas Bourriaud. Jeden ze sposobów reinterpretowania znaków z jakimi przychodzi się konfrontować, a które niosą sugestię historii. I tak elementem łączącym salę gromadzącą obiekty z drugim pomieszczeniem gdzie widzimy instalację z filmową projekcją jest mały okrągły obiekt, zniekształcony i częściowo spalony, nie wykonany ręką ludzką a raczej na taśmie produkcyjnej. Obiekt ten pochodzi ze spalonego samochodu, który przez moment pojawia się na filmie. Jest to firmowy emblemat, który majestatycznie zdobił maskę luksusowego Mercedesa zanim ten zamienił się w zgliszcza. W następnym ujęciu widzimy uruchamiany silnik samochodowy w pomieszczeniu przypominającym warsztat, trzęsący się niczym obiekt eksperymentu na stole operacyjnym, który na naszych oczach ożywa. To na co spoglądamy to moment wyzwolenia energii, euforia i jednocześnie trwoga przed jej konsekwencjami.

Anna Bąk – ur. w 1984 roku, ukończyła studia na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi w 2009 roku, gdzie obecnie pracuje jako asystentka w Pracowni Multimediów.

Pokazywała swoje prace m.in. w Galerii Enblanco
i Grimmuseum w Berlinie, w Galerii Fabs w Warszawie, w Galerii Czynnej w Łodzi. Brała udział w festiwalach takich jak Trans Art w Bolzano, Warszawska Jesień.

Posługuje się różnorodnymi środkami wyrazu. Na wystawie będzie można zobaczyć wideo, kolaże, obiekty.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

The ideal way to introduce this exhibition is not with a precise description of the items which we are about to consider, but would probably be a haiku about a sleepless night spent on a plane (or about the sound of a petrol tank exploding). Thus, the thought which accompanies a viewing (and which is remembered after a viewing) could be written in one, poetic sentence. The film (which is shown in one of the rooms) achieves the same with someone singing and a started car engine taken out of its “natural” shell, a car’s body-work. The objects on view in the main room of the gallery give the impression of having been left after an explosion. As if they have been pulled apart and then put back together in a completely new configuration, part planned, partly by chance. The marks of usage which have been left on these items (and which clearly give this work its character) tell us very little about their past, and so the viewer’s task is analogous to that of investigators who have to decipher the contents of an aircraft’s black box.

As described by Nicolas Bourriad, such a personal interpretation of the present moment created by digging through the past is one way of reinterpreting symbols which we are faced with and which bring with them a suggestion of past history. Indeed, what links all the elements in the main room with the other room (with the installation based on the projected film) is one element, a small round object which has been made on a factory conveyor belt (rather than by hand), and is now mis-shapen and partly burnt. The object comes from the burned-out car which is visible for just a moment in the film. It is the emblem of the company which made the car, an emblem which bejewelled the bonnet of a luxury Mercedes until the car was turned into a charred wreck. In the next shot, in a place which resembles a workshop, we see the car’s started engine, which shivers like something being experimented on as it lies on an operating table, and which comes to life before our eyes. In that moment, we are watching a freeing of energy; there is euphoria and, at the same time, fear of what may result from that energy.

tłumaczenie: Stephen Eastham
www.smoothenglish.com

Anna Bąk was born in 1984. In 2009, she graduated from the Art Academy in Lodz (Poland). She currently works in the New Media department at the Art Academy.

She has shown her works in such places as the Enblanco Gallery and Grimmuseum in Berlin, Galeria Fabs in Warsaw and Galeria Czynna in Lodz. She has taken part in the Trans Art Bolzano Festival and the Warsaw Autumn Festival.

In her works she uses a variety of forms of expression. This exhibition presents video, objects and collages."