Łączenia ruchome to wystawa najnowszych prac Sabriny Chou. Sednem jej zamysłu są ręcznie tkane pasy napinające – niby sprzęt techniczny, a jednak coś więcej. Te wielometrowe wstęgi spinają, unoszą, wiążą, krępują – i w ten sposób stapiają znalezione oraz stworzone przedmioty w rzeźbiarskie asamblaże. Każdy z pasów, długi na dziesięć metrów, kryje w sobie własną kronikę: pracę mierzoną rytmem pór roku, huśtawką nastrojów, zapasem sił – i, rzecz jasna, ilością seriali obejrzanych kątem oka. Jedwabie, nici, akryle, bawełny – w barwach krzykliwych niczym znaki drogowe – balansują między ozdobą a narzędziem, dekoracją a sprzętem, rzemiosłem a manufakturą. Można by wziąć te tekstylia za zwykłe dodatki, lecz w gruncie rzeczy to one trzymają całą konstrukcję w ryzach. Obok nich – inne pomysły: coś zwisa, coś się osuwa, coś przypomina ciało, choć ledwie w skrócie – rękaw, fragment kiełbasy.

Wystawa mówi o ruchliwości tkanin – o tym, że nie tylko same się poruszają, ale i niosą ze sobą wiedzę. Te prace badają ścieżki przekazu: przez nośniki znaczeń i przez czynności, w których ciało jest głównym medium – pracę, mowę, ruch. W jakiej chwili te formy stają się ozdobą naszych ciał, a kiedy – przeciwnie – to my stajemy się błyskotką w wielkiej grze cyrkulacji?

Łączenia ruchome snują nową opowieść o sztuce gromadzenia – metaforycznej, materialnej, historycznej. To próba uchwycenia, czym jest ów „społeczny dodatek” – forma, która niby zdobi, a w istocie splata ludzi i przedmioty w jedną sieć. Nic tu nie jest martwe. Wszystko krąży, płynie – i nas też wciąga w swój taniec.

Grafika: R. Brucker, US Patent No. 3,749,366 (1973)

• • •

Projekt „Promised Art, czyli program wystaw Pracowni Portretu na rok 2025” powstał dzięki wsparciu Miasta Łodzi. Współfinansowano z funduszy badawczych Central Saint Martins, UAL.

Motile Attachments presents an exhibition of new works by Sabrina Chou. Central to the exhibition’s conceptual concerns are a series of handwoven ratchet straps. They fasten, tether, hoist, bundle, and cinch together found and made objects into sculptural assemblies. The straps, each ten meters in length, carry the history and temporality of their own making: labor measured as a function of changing seasons, moods, stamina (and TV shows streamed and watched). Silks, sewing threads, acrylics, and cottons in hi-visibility colors and compositions move between adornment and utility, décor and gear, craft and manufacture. The textile elements might be viewed as accessories, yet they are also essential to holding the sculptures together. These works are shown alongside other propositions that suspend, dangle, drape, and droop bodies-figured-otherwise, abbreviated through a sleeve or a sausage.

The exhibition addresses the motility (or, ability to move) of textiles as both objects-that-move and knowledge-that-is-moved. The works reflect on modes of transmission through carrier-objects and embodied social activities like labor, language, and movement. In what sense do such transmitted forms accessorize our bodies—and when do our bodies become accessories to processes of circulation?

Motile Attachments extends new sculptural logics of gathering—metaphorically, historically, and materially. Together the works propose possible approaches to the social accessory as relational form. It moves.

Image: R. Brucker, US Patent No. 3,749,366 (1973)

• • •

The project ‘Promised Art, or the 2025 exhibition program at Pracownia Portretu’ is being carried out thanks to funding from the City of Łódź budget. Supported by Research at Central Saint Martins, UAL